آنفولانزا و سرماخوردگی

سرماخوردگی و آنفولانزا خیلی به هم شبیه هستند تا جایی که بعضی اوقات به سختی می توان آنها را از هم جدا کرد. هر دو بر اثر ویروس ایجاد می شوند. هر دو نشانه های مشابهی دارند که می تواند شما را سر در گم کند.

عامل سرماخوردگی چیست؟

ویروس “راینوویروس” از خانواده “پیکورناویروس ها” عامل اصلی سرماخوردگی است. همچنین ویروس های دیگری نیز مثل کوروناویورس، آدنوویروس، ویروس پاراآنفلوآنزا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی، ممکن است باعث سرماخوردگی شوند. عفونت های باکتریایی نیز ممکن است به سرماخوردگی اضافه شوند که در این صورت علائم بیماری شدیدتر و دوره آن طولانی تر خواهد بود. در این مواقع ممکن است عفونت سینوس ها (سینوزیت)، گلو (فارنژیت) یا گوش (اتیت) را درگیر کند.

فقط پزشک می تواند تفاوت سرماخوردگی ویروسی و میکروبی را تشخیص دهد. با تجویز پزشک ممکن است آنتی بیوتیک نیز برای درمان لازم باشد. در این خصوص حتمأ لازم است که اقدام به خود درمانی و مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک نکنیم.

علائم آنفولانزا

تب، تعریق، سردرد، درد عضلات و مفاصل، گلو درد و گرفتگی بینی از علائم آنفولانزا هستند. برخی از انواع آنفولانزا مانند نوع خاصی از ویروس آنفولانزای A که به آنفولانزای خوکی معروف است، ممکن است با اسهال و استفراغ نیز همراه باشد. آنفولانزا معمولأ بین ۲ تا ۷ روز طول می کشد.

ممکن است آنفولانزا در کودکان، سالمندان و کسانی که مشکلات قلبی – عروقی و یا تنفسی دارند، با عفونت ریه (پنومونی یا ذات الریه) همراه شود. چنین حالتی در افراد سالم کمتر دیده می شود.

نوشیدن مایعات به خصوص چای، دمنوش زنجبیل، سوپ مرغ و آب گوشت می تواند به گرفتگی بینی و مخاط در آنفولانزا و سرماخوردگی کمک کند. غرغره کردن آب نمک و مکیدن یک تکه یخ می تواند به گلو درد کمک کند.

عامل بیماری آنفولانزا و تفاوت آن با سرماخوردگی

بیماری آنفولانزا با سرماخوردگی فرق دارد چون ویروس هایی که باعث آن می شوند از خانواده متفاوتی هستند. آنفولانزا توسط ویروس های خانواده ” ارتومیکسو ویروس ها” ایجاد می شود که به سه گروه (A,B,C) تقسیم می شوند

شستن دست‌ها! ویروس سرماخوردگی از طریق قطر‌ه‌های میکروسکوپی بیمار منتقل می‌شود. بیمار عطسه می‌کند و قطره‌های ریز در هوا اسپری و روی سطوح اطراف پخش می‌شوند. یا بیمار درون دست خود عطسه می‌کند و با لمس اشیاء، ویروس به همه اشیای دوروبر منتقل می‌شود. حالا اگر فرد دیگری این اشیاء را لمس کند و بعد دست خود را به چشم، دهان یا بینی خود بزند، در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار می‌گیرد.