مکانیسم اثر:

روکورونیوم بروماید یک شل کننده عضلانی غیر دپلاریزان سریع الاثر و متوسط العمل می باشد که با نوروترانسمیتر طبیعی بدن به نام  استیل کولین رقابت کرده و گیرنده های کولینرژیک واقع در سیناپس عصب-عضله را اشغال می کند. شلی عضلانی ایجاد شده با داروهای مهار کننده آنزیم استیل کولین استراز مانند نئوستیگمین، ادروفونیوم و پیریدوستیگمین یا خنثی کننده اختصاصی روکورونیوم به نام  سوگامادکس برطرف می شود.

موارد مصرف:

 

  • به عنوان یکی از داروی های مورد استفاده در بیهوشی عمومی جهت تسهیل لوله گذاری (intubation)، شل کردن عضلات و اکسیژن رسانی مکانیکی در بزرگسالان، کودکان و نوزادان بالای یکماه استفاده می شود.
  • روکورونیوم بروماید همچنین در موارد منع مصرف سوکسینیل کولین، برای تسهیل لوله گذاری سریع (RSI) قابل استفاده است. RSI با روکورونیوم در کودکان و نوزادان به دلیل نبود مطالعه کافی توصیه نمی شود
  • استفاده از روکورونیوم بروماید در ICU و برای تسهیل اکسیژن رسانی مکانیکی به بیماران یا لوله گذاری نیز توصیه می شود.

 

دوز و نحوه مصرف:

 

  • لوله گذاری نرمال (intubation) پیش از جراحی با دوز ۰٫۶mg/kg
  • لوله گذاری سریع (RSI) با دوز ۰٫۶mg/kg -1.2mg/kg
  • دوز نگهدارنده (maintenance dose) ، بسته به پاسخ بیمار به دوز قبلی تجویز شده برای اینتوباسیون قایل تنظیم بوده و تا قبل از ظهور مجدد آثار ریکاوری عضلانی نباید تجویز شود.

دوز نگهدارنده معمولا ۰٫۱۵mg/kg است، اما در موارد بیهوشی استنشاقی بلند مدت، بیماران مسن یا مبتلا به نارسایی کبدی و کلیوی یا مشکل مجاری صفراوی این میزان قابل کاهش به  ۰٫۰۷۵mg/kg-0.1mg/kg است .

  • تزریق مداوم (continuous infusion) ، شروع با دوز  ۱۲تا۱۰ mcg/kg/min و پس از ظهور آثار ریکاوری عضلانی می باشد.
  • استفاده از دارو برای نوزادان (۲۸ روز-۲۳ ماه)، کودکان (۲-۱۱ سال) و نوجوانان (۱۲-۱۸ سال) مشابه بزرگسالان است، هرچند به دلیل تفاوت در فارماکوکینتیک دارو در اطفال زمان ظهور و نیز طول مدت اثر ممکن است متفاوت از بزرگسالان باشد.

 

 

فارماکوکینیتیک:   دارو عمدتا دفع کبدی دارد. نیمه عمر دارو در بزرگسالان ۲٫۴- ۱٫۴  ساعت  میباشد.

 

 

عوارض جانبی:

  • افت یا افزایش گذرای فشار خون
  • طولانی شدن شلی عضلانی
  • میوپاتی به دنبال استفاده طولانی مدت در ICU
  • آنافیلاکسی در بیمارانی که به مواد تشکیل دهنده دارو حساسیت دارند.

 

تداخل دارویی:

 

تداخل دارویی به صورت افزایش یا کاهش در اثر داروی روکورونیوم بروماید دیده می شود.

  • افزایش اثر روکورونیوم در موارد استفاده به همراه برخی داروهای استنشاقی، برخی آنتی بیوتیک ها مانند آمینوگلیکوزید ها، کوئینیدین، منیزیم، لیتیم، داروهای بیهوشی موضعی، لیتیوم و پروکایناماید دیده می شود. بنابراین، در صورت استفاده همزمان با این داروها در بیهوشی باید به میزان دوز نگهدارنده از روکورونیوم توجه داشت تا اثر افزایشی رخ ندهد.
  • داروهای ضد تشنج اثر کاهنده بر روی روکورونیوم بروماید دارند.
  • اثر استفاده از داروی روکورونیوم بروماید برای لوله گذاری پیش از سوکسینیل کولین مطالعه نشده است.
  • میوپاتی در بیماران بستری در ICU که برای مدت طولانی داروی روکورونیوم بروماید را به همراه / بدون کورتیکواستروئید دریافت نموده اند گزارش شده است.

 

موارد منع مصرف: 

  • هر گونه حساسیت به روکورونیوم یا حساسیت قبلی به دیگر داروهای بلوکه کننده عضلانی موجب منع مصرف داروی روکورونیوم بروماید می شود.
  • در حاملگی تنها زمانی مجاز به استفاده از داروی روکورونیوم هستیم که مزیت استفاده از آن بر ریسک احتمالی برتری داشته باشد.

 

 

استفاده در موارد خاص:

 

مصرف در دوران بارداری: 

تحقیقات انسانی کافی برای توصیه به استفاده دارو در دوران بارداری صورت نگرفته است اما تحقیقات حیوانی نیز هیچ گونه اثر توکسیک مستقیم یا غیر مستقیم برای جنین نشان نداده اند. لذا دارو درگروه B برای مصرف در زنان باردار قرار دارد.

 

مصرف در دوران شیردهی : 

اطلاعات کافی در مورد احتمال ترشح دارو در شیر مادر وجود ندارد اما در تحقیقات حیوانی بر روی موش ها مقدار بسیار جزئی از دارو در شیر حیوان یافت شده است، لذا توصیه می شود برای مادران شیرده استفاده از دارو با سنجش ریسک احتمالی در برابر مزایا صورت گیرد.

 

موارد هشدار و احتیاط:

 

  • استفاده از روکورونیوم در لوله گذاری سریع در نوزادان و اطفال منع شده است.
  • احتیاط در استفاده از دارو برای بیماری های کبدی، مجرای صفراوی و بیماران با نارسایی کلیوی وجود دارد.
  • افراد مسن مستعد باقی ماندن شلی عضلانی و عوارض ناخواسته ناشی آن هستند.
  • استفاده از شل کننده های عضلانی در افراد دچار بیماری های عصبی-عضلانی با ریسک همراه است.
  • اثرات مصرف داروی روکورونیوم در افراد مستعد هایپرترمی مطالعه نشده است.
  • در بیماران سوختگی مقاومت به اثر داروی روکورونیوم، به دلیل افزایش تعداد گیرنده های دارو، موجب افزایش زمان شروع اثر دارو خواهد شد.

 

 

شرایط نگهداری: 

 

داروی روکورونیوم بروماید باید در یخچال (۸-۲ °C) و به دور از شرایط فریز نگه داری شود. در صورت خارج کردن دارو از یخچال و نگه داری در دمای اتاق (تا ۳۰°C)  امکان استفاده تا ۱۲ هفته وجود دارد.