الیگارد ۴۵ میلی گرم

پودر و حلال جهت تهیه محلول قابل تزریق

این برگه حاوی پاسخ به سئوالات زیر است:

۱-  الیگارد چیست و چه مصرفی دارد؟

۲-  پیش از مصرف الیگارد باید به چه نکاتی توجه داشت؟

۳-  چگونه باید الیگارد را مصرف کرد؟

۴-  عوارض جانبی ناشی از مصرف الیگارد چیست؟

۵-  چگونه باید الیگارد را نگهداری کرد؟

۶- محتویات بسته‌بندی و سایر اطلاعات

۷- اطلاعات مربوط به متخصصین علوم پزشکی

۱- الیگارد چیست و چه مصرفی دارد؟

ماده مؤثره الیگارد متعلق به دسته دارویی هورمون های آزاد کننده گنادوتروپین می باشد. این گروه از داروها جهت کاهش تولید هورمون های جنسی خاصی (تستوسترون) استفاده می شوند.

الیگارد جهت درمان سرطان پروستات متاستاتیک وابسته به هورمون در مردان بزرگسال و نیز برای درمان سرطان پروستات غیرمتاستاتیک وابسته به هورمون با خطر بالا در ترکیب با رادیوتراپی، استفاده می شود.

۲- پیش از مصرف الیگارد باید به چه نکاتی توجه داشت؟

الیگارد  را در موارد زیر مصرف نکنید:

• در صورتی که شما خانم یا کودک هستید.
• در صورتی که به ماده مؤثره لوپرورلین استات، محصولات با فعالیت مشابه با هورمون گونادوتروپین طبیعی، یا به هر یک از اجزای تشکیل دهنده الیگارد حساسیت دارید.
• بعد از جراحی و خارج کردن بیضه ها که در این موارد الیگارد قادر به کاهش بیشتر سطح تستوسترون سرم نخواهد بود.
• به عنوان تک درمانی، در شرایطی که از علائم ناشی از فشار بالا بر روی طناب نخاعی یا تومور در ستون مهره ها رنج می برید. در این موارد الیگارد باید به همراه دیگر داروها جهت سرطان پروستات مصرف شود.

احتیاطات ویژه حین مصرف الیگارد

در موارد زیر پیش از مصرف الیگارد، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید:

• در صورتی که دشواری دفع ادرار دارید باید در هفته های اول درمان تحت نظارت قرار گیرید.
• در صورتی که فشار بر روی طناب نخاعی یا دشواری دفع ادرار بروز کرد. در رابطه با دیگر داروها با مکانیسم مشابه الیگارد، موارد شدید اثر فشار بر روی طناب نخاعی و باریک شدن میزنای که می­تواند باعث بروز علائم فلج شود، گزارش شده است. در صورتی که این عوارض بروز کرد، درمان استاندارد مربوطه شروع می­شود.
• در صورتی که در مدت دو هفته پس از مصرف الیگارد با سر درد، تهوع، تغییر وضعیت روانی ناگهانی و گاهاً کلاپس قلبی مواجه شدید، حتماً پزشک یا کادر پزشکی مربوطه را مطلع نمائید. این­ها عوارض نادری با عنوان Pituitary apoplexy می­باشند که با مصرف دیگر داروها با مکانیسم مشابه الیگارد گزارش شده­اند.
• در صورتی که دچار دیابت ملیتوس (بالا بودن سطح قند خون) هستید باید در طول مدت درمان به طور مداوم تحت کنترل باشید.
• درمان با الیگارد ممکن است خطر شکستگی ناشی از استئوپروز (کم شدن تراکم استخوان) را افزایش دهد.
• در بیماران مصرف کننده الیگارد مواردی از افسردگی گزارش شده است. بنابراین در صورتی که الیگارد مصرف می‌کنید و دچار حالت افسردگی شدید حتماً پزشک خود را مطلع نمائید.
• در بیماران مصرف کننده داروهای مشابه الیگارد مواردی از اختلالات قلبی عروقی گزارش شده است که البته ارتباط بروز این اختلالات با فرآورده مصرف شده، نامشخص است. بنابراین درصورتی که الیگارد مصرف می کنید و دچار علائم و نشانه های قلبی عروقی شدید حتماً پزشک خود را مطلع نمائید.

در بیماران مصرف کننده الیگارد مواردی از تشنج گزارش شده است اگر در حین مصرف الیگارد دچار تشنج شُدید، پزشک خود را مطلع نمایید.

مشکلات اولیه در حین درمان

در هفته اول درمان، معمولاً سطح هورمون جنسی مردانه تستوسترون اندکی افزایش می­یابد که می­تواند منجر به بدتر شدن موقتی علائم بیماری و هم­چنین بروز علائمی جدید که تا پیش از آن نبوده­اند شود. این علائم شامل درد استخوانی، اختلالات دفع ادرار، فشار بر روی طناب نخاعی یا ترشح خون در ادرار است. این علائم با ادامه درمان فروکش می­کنند. در صورتی که علائم فروکش نکردند، حتماً پزشک خود را در جریان بگذارید.

اگر الیگارد کمک نکرد

برخی از بیماران دچار تومور­هایی هستند که به کاهش سطح سرمی تستوسترون حساس نیستند. بنابراین در صورتی که احساس کردید اثربخشی الیگارد ضعیف است حتماً پزشک خود را در جریان بگذارید.

مصرف به همراه دارو­های دیگر

الیگارد ممکن است با بعضی داروها که در درمان اختلالات ریتم قلبی استفاده می‌شوند (مانند کینیدین، پروکائین‌آمید، آمیودارون و سوتالول)،  تداخل پیدا کند و یا ممکن است خطر اختلالات ریتم قلبی را در مصرف همزمان با سایر داروها (مانند متادون جهت کاهش درد و به عنوان بخشی از پروسه سم زدایی در ترک اعتیاد)، موکسی‌فلوکساسین (یک آنتی‌بیوتیک) و آنتی سایکوتیک‌ها افزایش دهد.

در صورتی که هر دارویی با یا بدون تجویز پزشک استفاده می­کنید یا اخیراً دریافت کرده‌اید، حتماً پزشک یا داروساز خود را در جریان بگذارید.

مصرف در حاملگی و شیردهی

الیگارد قابل مصرف در خانم­ها نمی باشد.

تأثیر بر رانندگی و کار با ماشین‌آلات

خستگی، گیجی و اختلال دید جزء عوارض جانبی احتمالی مصرف الیگارد و یا علائم احتمالی بیماری می­باشد. در صورتی که دچار این عوارض هستید در زمان رانندگی و کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، دقت کافی بفرمایید.

۳- چگونه باید الیگارد را مصرف کرد؟

الیگارد باید دقیقاً مطابق دستور پزشک یا داروساز مربوطه مصرف شود. اگر از میزان مصرف دارو مطمئن نیستید از پزشک یا داروساز سوال نمایید.

مقدار مصرف دارو

در صورتی که پزشک شما دوره درمان خاصی را ذکر ننموده باشد، الیگارد ۴۵ میلی­گرم به طور معمول هر شش ماه یکبار تزریق می شود.

محلول تزریق شده، ماده مؤثره را به صورت مداوم در طول شش ماه آزاد می­کند.

آزمایشات اضافی

پاسخ به درمان با الیگارد به طور مرتب باید توسط پزشک شما بررسی شود. بدین منظور آزمایشاتی جهت بررسی پارامترهای خاص کلینیکی به صورت اندازه­گیری سطح خونی آنتی ژن خاص (PSA) تولید شده در پروستات انجام می­گیرد.

راه تجویز

الیگارد فقط باید توسط پزشک یا پرستار شما تزریق ­شود. آنها از تهیه صحیح محلول آماده مصرف جهت تزریق اطمینان حاصل می­نمایند (مطابق دستورالعمل موجود در بخش ۷ که مربوط به متخصصین می­باشد و در انتهای این بروشور شرح داده شده است). در صورتی که محلول توسط خود شما آماده خواهد شد، با پزشک خود درمورد جزئیات روش تهیه مشورت نمائید.

بعد از تهیه محلول، الیگارد به صورت زیر جلدی تزریق می شود ( تزریق در بافت زیر پوست). تزریق به صورت داخل شریانی یا داخل وریدی اکیداً ممنوع می باشد. مانند سایر داروهایی که از راه زیر جلدی مصرف می­شود، باید محل تزریق به صورت دوره­ای تغییر کند.

اگر بیشتر از میزان مورد نیاز از الیگارد استفاده کردید

با توجه به این که تزریق معمولاً توسط پزشک شما و یا پرسنل آموزش دیده انجام می­گیرد، انتظار دریافت داروی بیشتر از حد مورد نیاز نمی­رود. با این حال اگر دارو بیشتر از میزان مورد نظر تجویز شد، پزشک مربوطه شما را تحت نظارت خاص قرار داده و در صورت نیاز درمان های اضافی را در نظر خواهد گرفت.

اگر مصرف الیگارد را فراموش کردید

در صورتی که دوز شش ماهانه الیگارد را فراموش کردید حتماً پزشک خود را در جریان بگذارید.

اثرات ناشی از قطع درمان با الیگارد

به عنوان یک قانون کلی، درمان سرطان پروستات با الیگارد به صورت طولانی مدت انجام می­گیرد. بنابراین درمان حتی در صورت مشاهده بهبود علائم و یا از بین رفتن کامل علائم، نباید متوقف شود.

در صورتی که درمان با الیگارد پیش از موعد متوقف شود، ممکن است علائم بیماری تشدید گردد.

شما نباید قبل از مشورت با پزشک خود درمان را پیش از موعد متوقف نمائید.

در صورتی که هر سؤالی در مورد مصرف این دارو دارید با پزشک یا داروساز خود مشورت نمائید.

۴- عوارض جانبی ناشی از مصرف الیگارد چیست؟

مانند تمام فرآورده­های دارویی، الیگارد هم ممکن است در برخی افراد موجب عوارض جانبی شود اگرچه این عوارض در تمامی بیماران بروز نخواهد کرد.

بسیاری از عوارض جانبی که در مدت درمان با الیگارد بروز می­کند، مربوط به افزایش و کاهش برخی هورمون­ها بوده و به طور خاص جزء عوارض جانبی ماده مؤثره لوپرورلین استات می­باشند. شایع­ترین عوارض ذکر شده شامل گرگرفتگی (تقریباً در ۵۸% بیماران)، تهوع، کسالت ، خستگی و التهاب موقت در محل تزریق می باشد.

عوارض جانبی اولیه

در طول هفته های اول درمان با الیگارد، علائم خاص بیماری ممکن است بدتر شود. زیرا در مرحله اول میزان هورمون جنسی تستوسترون در خون افزایش می­یابد. بنابراین پزشک شما ممکن است در فاز اول درمان به منظور کاهش عوارض احتمالی، یک داروی آنتی- آندروژن (ترکیبی جهت مهار تأثیر تستوسترون) تجویز نماید. (مراجعه شود به بخش ۲ قسمت مشکلات اولیه در حین درمان)

عوارض جانبی موضعی

عوارض جانبی موضعی که به دنبال مصرف الیگارد گزارش شده است مانند عوارضی است که در فرآورده­های مشابه زیر جلدی رخ می دهد (فرآورده­هایی که داخل بافت زیر پوست تزریق می­شوند). سوزش خفیف دقیقاً پس از تزریق از عوارض بسیار شایع این دارو است. تیر کشیدن، درد ، قرمزی پوست و همچنین کبودی در محل تزریق از جمله عوارض شایع موضعی محسوب می شوند. سفتی بافت و ایجاد زخم نیز جزء عوارض غیر شایع می­باشند.

این عوارض موضعی که به دنبال تزریق زیر جلدی رخ می­دهند خفیف و کوتاه مدت­اند و در فواصل تزریقات دوباره اتفاق نمی­افتند.

عوارض بسیار شایع (بیش از یک مورد در هر ده مصرف کننده)

• گرگرفتگی
• خونریزی خود به خود از پوست یا غشای موکوسی، قرمزی پوست
• خستگی، عوارض جانبی موضعی ( مراجعه شود به قسمت عوارض جانبی موضعی در بالا)

عوارض شایع (یک تا ده مورد در هر صد مصرف کننده)

• نازوفارنژیتیس (علائم سرماخوردگی)
• تهوع، کسالت، اسهال، التهاب معده و روده(گاستروانتریت/ کولیت)
• خارش، عرق شبانه
• درد مفاصل
• تغییر نامنظم دفع ادرار (حتی در شب)، سختی در شروع دفع ادرار، دفع ادرار دردناک، کاهش حجم ادرار
• پستان دردناک، تورم پستان، کوچک شدن بیضه­ها، درد بیضه­ها، ناباروری، اختلال نعوظ، کاهش سایز آلت مردانه
• لرز (اپیزود­های لرزشی شدید همراه تب بالا)، ضعف
• طولانی شدن زمان خونریزی، تغییر در پارامتر­های خونی، کاهش گلبول های قرمز خون/ پایین آمدن تعداد گلبول های قرمز خون

عوارض غیرشایع (یک تا ده مورد در هر هزار مصرف کننده)

• عفونت مجاری ادراری، عفونت موضعی پوستی
• بدتر شدن بیماری دیابت ملیتوس
• رویاهای غیر طبیعی، افسردگی، کاهش میل جنسی
• گیجی، سردرد، تغییر در حواس پوستی، بی­خوابی، اختلالات چشایی، اختلالات بویایی
• هایپرتنشن (افزایش فشار خون)، هیپوتنشن (کاهش فشار خون)
• تنگی نفس
• یبوست، خشکی دهان، سوء هاضمه (اختلالات هضم همراه علائمی نظیر پری معده، درد معده، آروغ زدن، تهوع، استفراغ و سوزش معده)، استفراغ
• افزایش تعریق
• هماچوری ( خون در ادرار)
• اسپاسم مثانه، تکرر ادرار، ناتوانی در دفع ادرار
• بزرگ شدن بافت سینه آقایان، ناتوانی جنسی
• لتارژی (خواب آلودگی)، درد، تب
• افزایش وزن
• از بین رفتن تعادل، احساس سبکیِ سر
• کاهش حجم توده عضلانی/از بین رفتن بافت عضلانی پس از استفاده طولانی مدت

عوارض نادر (یک تا ده مورد در هر ده هزار مصرف کننده)

• حرکات غیرطبیعی ناخود آگاه
• از دست دادن ناگهانی هوشیاری، غش کردن
• نفخ، آروغ زدن
• ریزش مو، بروز جوش روی پوست
• درد پستان
• زخم در محل تزریق

 عوارض بسیار نادر (کمتر از یک مورد در هر ده هزار بیمار)

• نکروز محل تزریق

عوارض شناخته نشده (درصد شیوع را نمی‌‌توان از داده‌های موجود پیش‌بینی نمود.)

• تغییر در ECG (طولانی شدن زمان QT)

عوارض جانبی دیگر

دیگر عوارض جانبی که به دنبال درمان با لوپرورلین، ماده مؤثره داروی الیگارد، در مقالات گزارش شده شامل ادم (تجمع مایعات در بافت که به صورت تورم دست و پا بروز می­کند)، آمبولی ریه­ها (منجر به تنگی نفس، ناهنجاری­های تنفسی و درد قفسه سینه می­شود)، تپش قلب (آگاهی نسبت به ضربان قلبتان)، ضعف عضلات، لرز، راش، اختلال حافظه و بینایی می­باشند. علائم  کاهش بافت استخوانی (استئوپروز) ممکن است به دنبال مصرف طولانی مدت الیگارد رخ دهد. با بروز استئوپروز احتمال شکستگی افزایش می­یابد.

در صورتی بروز هرگونه عارضه جانبی با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید. این شامل هر گونه عارضه جانبی که در برگه راهنما  لیست نشده است نیز می‌باشد. از طریق گزارش عوارض جانبی شما می‌توانید در تکمیل اطلاعات ایمنی این دارو کمک نمایید.‌‌‌‌

در بیماران مصرف کننده الیگارد و همچنین داروهای با گروه دارویی مشابه آن،  واکنش ازدیاد حساسیت شدید که باعث اختلال در تنفس و سرگیچه می گردد، به ندرت گزارش شده است.

تشنج در بیماران مصرف کننده الیگارد و همچنین داروهای با گروه دارویی مشابه آن گزارش شده است.

گزارش عوارض جانبی:

درصورتیکه هرگونه مشکل یا عارضه جانبی برای شما بروز کرد، به دکتر یا داروساز یا پرستار خوداطلاع دهید. این شامل هر گونه عوارض جانبی یا مشکلی است برای شما اتفاق می افتد و  ممکن است در این بروشور به همه ی آنها  اشاره نشده باشد. با گزارش عوارض جانبی شما می توانید به جمع آوری اطلاعات بیشتر در مورد ایمنی دارو کمک نمایید.

۵- چگونه باید الیگارد را نگهداری کرد؟

دارو را دور از دید و دسترس اطفال نگهداری کنید.

الیگارد را پس از تاریخ انقضا که بر روی جعبه درج شده است، استفاده نکنید. تاریخ انقضاء محصول به آخرین روز آن ماه، اشاره دارد.

شرایط نگهداری

دارو را در یخچال (دمایC °۸-۲) نگهداری کنید.

دارو را به منظور محافظت از رطوبت در بسته بندی اصلی نگهداری کنید.

این فرآورده پیش از زمان تزریق باید به دمای اتاق برسد. ۳۰ دقیقه پیش از مصرف از یخچال بیرون آورده ‌شود. هنگامی که بیرون یخچال می‌باشد، در بسته بندی اصلی خود به مدت حداکثر ۴ هفته در دمای محیط (زیر C ° ۲۵) پایدار است.

دستورالعمل انهدام الیگارد مصرف نشده یا تاریخ مصرف گذشته

دارو نباید در زباله خانگی یا از راه فاضلاب معدوم شود. جهت معدوم کردن داروی باقی مانده و بدون مصرف با داروساز خود مشورت کنید. این کار موجب حفاظت از محیط زیست می­شود.

۶- محتویات بسته‌بندی دارو و سایر اطلاعات

ترکیب کمی و کیفی الیگارد چیست

ماده مؤثره دارو، لوپرورلین استات است.

یک سرنگ آماده تزریق (سرنگ B) حاوی ۴۵ میلی گرم لوپرورلین استات است.

ترکیبات دیگر شامل (۸۵:۱۵) (DL-lactic-co-glycolic-acid)Poly  و N-methyl-2-pyrrolidone داخل یک سرنگ آماده ترزیق به همراه حلال جهت تزریق می­باشد ( سرنگ A ).

بسته بندی الیگارد چه شکلی دارد؟

الیگارد به صورت پودر و حلال جهت تهیه محلول قابل تزریق می­باشد.

الیگارد ۴۵ میلی­گرم به صورت بسته بندی­های زیر موجود می­باشد.

• یک کارتن شامل دو بسته، یک بسته حاوی سرنگ آماده تزریق A و پیستون مربوط به سرنگ B و کیسه جاذب رطوبت بوده و بسته دیگر حاوی سرنگ آماده تزریق B و یک سر سوزن استریل به شماره ۲۰ و کیسه جاذب رطوبت می­باشد.
• بسته بندی حاوی ۲ کیت دو عددی سرنگ آماده تزریق (هر کیت شامل یک سرنگ A و یک سرنگ B) می­باشد.

الزاماً همه مدل­های بسته بندی موجود نمی­باشد.

۷- اطلاعات مربوط به متخصصین علوم پزشکی

این فرآورده پیش از زمان تزریق باید به دمای اتاق برسد. ۳۰ دقیقه پیش از مصرف از یخچال بیرون آورده شود.

ابتدا بیمار را جهت تزریق آماده کنید و سپس جهت آماده سازی فرآورده برای تزریق از دستورالعمل زیر استفاده نمائید.

اگر دارو طبق روش مناسب آماده سازی نگردد، نباید تجویز گردد زیرا کارایی دارو با تهیه نادرست ممکن است کاهش یابد.

مرحله ۱: هر دو بسته را باز کنید (فویل را از گوشه­ای که با یک حباب مشخص شده باز کنید) و محتویات را بر روی یک سطح تمیز قرار دهید (دو بسته حاوی سرنگ A (شکل ۱٫۱) و سرنگ B (شکل۱٫۲)). کیسه­های جاذب رطوبت را دور بریزید.

مرحله ۲: قطعه آبی متصل به درپوش خاکستری را از سرنگ B به سمت بیرون بکشید و دور بیندازید. دقت شود که قطعه مذکور را نپیچانید (شکل ۲). در حالی که دو درپوش در جای خود هستند اقدام به مخلوط کردن فرآورده نکنید.

مرحله ۳: پیستون سفید مربوط به سرنگ B را داخل درپوش خاکستری باقی مانده بپیچانید (شکل ۳).

مرحله ۴: قطعه پلاستیکی خاکستری را از سرنگ B جدا کرده و سرنگ را روی سطح تمیزی که پیش از این ذکر شد، قرار دهید (شکل ۴).

مرحله ۵: سرنگ A را به صورت عمودی نگه دارید تا مطمئن باشید که مایعی نشت نمی­کند، سپس درپوش شفاف را چرخانده و خارج نمائید (شکل ۵).

مرحله ۶: دو سرنگ را با فشار به هم متصل کنید و سرنگ B را داخل سرنگ A بپیچانید تا محکم شود (شکل a6 و b6). از فشار و سفت کردن بیش از حد سرنگ­ها بپرهیزید.

مرحله ۷: به سرنگ­های متصل شده یک ضربه کوچک بزنید و سرنگ­ها را به طوری که سرنگ B پایین و سرنگ A بالا باشد به طور عمودی نگه دارید. محتوای مایع سرنگ A را به محتوای پودر سرنگB  (لوپرورلین استات) تزریق کنید (شکل ۷).

مرحله ۸: محتویات دو سرنگ را که به صورت افقی نگه داشته­اید، با عقب و جلو بردن پیستون­ها به طور کامل مخلوط کنید ( کلاً ۶۰ مرتبه که حدود ۶۰ ثانیه زمان می­برد) تا محلول یکدست و ویسکوز تهیه شود (شکل ۸). سرنگ­ها را خم نکنید (دقت کنید که در صورتی که اتصال سرنگ­ها محکم نباشد، خم کردن سرنگ­ها ممکن است باعث نشت شود).

زمانی که اختلاط به طور کامل انجام شود، محلول ویسکوزی در محدوده رنگی بیرنگ، سفید تا زرد کمرنگ (که ممکن است سایه­هایی از سفید یا زرد کمرنگ داشته باشد) بدست می آید.

نکته مهم: بعد از اختلاط کامل، مرحله بعد را به سرعت انجام دهید زیرا محلول با گذشت زمان ویسکوزتر (غلیظ­تر) می­شود. فرآورده مخلوط شده را در یخچال قرار ندهید.

لطفاً توجه داشته باشید که اختلاط باید فقط به صورت ذکر شده انجام شود. تکان دادن اختلاط مناسب را فراهم نمی­نماید.

مرحله ۹: سرنگ­ها را به صورت عمودی به طوری که سرنگ B پایین باشد نگه دارید. سرنگ­ها باید به صورت کاملاً محکم بهم متصل بمانند. با فشار رو به پایین به پیستون سرنگ A و کمی پایین کشیدن پیستون سرنگ B، کل فرآورده مخلوط شده را به سرنگ B (سرنگ کوتاه و پهن) منتقل نمائید (شکل ۹).

مرحله ۱۰: سرنگ A را در حالی که پیستون را فشار می­دهید جدا نمائید (شکل ۱۰). مطمئن شوید که فرآورده­ای نشت نکرده باشد در غیر این صورت ممکن است سر سوزن محکم متصل نشود.

لطفاً توجه داشته باشید که ممکن است یک حباب بزرگ یا تعدادی حباب کوچک هوا در محلول باقی بماند که قابل قبول می­باشد.

لطفاً سعی نکنید که حباب را از سرنگ خارج نمایید زیرا ممکن است فرآورده هدر برود.

مرحله ۱۱:

• سرنگ B را به صورت قائم نگه دارید و پیستون سفید را عقب نگهدارید تا از هدر رفتن دارو جلوگیری شود.
• بسته سر سوزن را با عقب کشیدن نوار کاغذی باز کرده و سر سوزن را خارج نمائید.
• سر سوزن را به سرنگ B محکم کنید به این ترتیب که سرنگ را نگه داشته و به آرامی سر سوزن را در جهت عقربه­های ساعت تقریبا تا سه چهارم بچرخانید تا کاملاً در جایش محکم شود (شکل ۱۱).

از سفت کردن بیش از حد بپرهیزید زیرا ممکن است باعث ترک خوردن محل اتصال سر سوزن و نتیجتا نشت دارو  هنگام تزریق گردد.

اگر محل اتصال سرسوزن ترک پیدا کند ، به نظر برسد آسیبی وارد شده است، یا هرگونه نشتی داشته باشد دارو نباید مصرف گردد. سرسوزن آسیب دیده نباید عوض شود و دارو نباید تزریق گردد. باید از انهدام کل محصول اطمینان حاصل شود.

در صورت آسیب دیدن محل اتصال سرسوزن یک محصول جدید باید جایگزین شود.

مرحله ۱۲: پیش از تجویز، محافظ سر سوزن را بردارید (شکل ۱۲).

نکته مهم: تاپیش از تزریق دارو سرسوزن را فعال نکنید.

مرحله ۱۳: پیش از تزریق، هر­گونه حباب بزرگ هوا را از سرنگ خارج کنید. فرآورده را به صورت زیر جلدی تزریق کنید. لطفاً از تزریق شدن تمام فرآورده از سرنگ B اطمینان حاصل نمائید.

مرحله ۱۴: پس از تزریق، پوشش محافظ را به یکی  از روش­هایی که در زیر شرح داده شده است روی سوزن قرار دهید.

1. بستن سر سرنگ بر روی سطح صاف

پوشش محافظ را در حالی که اهرم رو به پایین است روی یک سطح صاف به سمت پایین فشار دهید ( شکل a14.1 و b) تا تمام سوزن را بپوشاند و پوشش قفل شود.

وضعیت قفل شده را با شنیدن صدا و حس ” کلیک” کنترل نمائید.. حالت قفل شده به طور کامل سر سوزن را پوشش می­دهد (شکل b14.1).

2. بستن به کمک انگشت شست

انگشت شست خود را روی اهرم گذاشته و پوشش محافظ را در راستای سوزن بکشید (شکل a14.2 و b) تا سوزن را بپوشاند و پوشش قفل شود.

وضعیت قفل شده را با شنیدن صدا و حس ” کلیک” کنترل نمائید. حالت قفل شده به طور کامل سر سوزن را پوشش می­دهد (شکل b14.2).

مرحله ۱۵: زمانی که پوشش محافظ قفل شد، به سرعت سوزن و سرنگ را در ظرف مخصوص اجسام تیز بیندازید.